Duchowość vs religia 4 różnice, które należy rozważyć

Na tej stronie mogą istnieć linki partnerskie, co oznacza, że ​​otrzymujemy niewielką prowizję wszystkiego, co kupujesz. Jako współpracownik Amazon zarabiamy na kwalifikujących się zakupach. Przeprowadź własne badania przed dokonaniem zakupu online.

Istnieje wiele sposobów na zwiększenie twojego szczęścia (w rzeczywistości w tym artykule mówimy o 54 strategiach), ale jedną z najlepszych metod, które się wyróżniają, jest pójście do kościoła.

Prawdopodobnie słyszałeś, jak ludzie mówią, że są „duchowi, ale nie religijni”, opisując swoją wiarę i zastanawiałeś się, co to naprawdę znaczy.

Większość z nas często używa słowa „religia” i „duchowość”, ale są to całkowicie odrębne pojęcia.

Jaka jest więc różnica między religią a duchowością?

W tym artykule zdefiniujemy oba i porozmawiamy o czterech głównych sposobach, w których różnią się od siebie.

(Tymczasem nawyk wdzięczności może również zwiększyć twoje długoterminowe szczęście. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, wymeldować się 90-dniowy dziennik wdzięcznyL, który zawiera podpowiedzi pisania mające na celu pogłębienie uznania za to, co masz w życiu).

Spis treści

Czym jest religia?

Religia zwykle odnosi się do instytucji, która ma zestaw zorganizowanych praktyk oraz ustrukturyzowany system przekonań, który dzielił i są członkami instytucji.

Ich przekonania, które często są transcendentalne, są przekazywane od członków na nawrócone i oparte są na formalnie udokumentowanym wyznaniu lub ustalonym praktykom kulturalnym.

W obu przypadkach w każdej religii są profesjonaliści, którzy działają na stanowiskach przywództwa i reprezentują formalne aspekty instytucji. Przywódcy często przeprowadzają pewne rytuały dotyczące podstawowych przekonań religii, które stanowią podstawę tego, jak powinno żyć życie.

Jako społeczność lub grupa dzielące te same przekonania, religia działa jako niezwykle wspierająca sieć społeczna. Stwarza praktyczne implikacje dla codziennych zachowań w przestrzeganiu przekonań, rytuałów i praktyk grupy. Członkowie religii często również przestrzegają charakterystycznych zasad ubioru (zwłaszcza przywódców religijnych), kodeksów moralnych i działań, które są nakazane przez nadprzyrodzoną istotę.

Osoba religijna jest zobowiązana do przestrzegania wytycznych ustalonych przez swoją religię. Obserwuje obrzędy i praktyki, takie jak regularne uczęszczanie do nabożeństw w niedzielę dla chrześcijan, obserwując szabat Żydów i post podczas Ramadanu dla muzułmanów.

Co to jest duchowość?

Duchowość dotyczy duszy i wewnętrznej jaźni. Bycie duchowym polega na utrzymywaniu osobistego zestawu przekonań i praktyk oraz poszukiwania celów życia.

Własna definicja duchowości każdej osoby może się różnić przez całe życie, dostosowując się do indywidualnych doświadczeń poprzez osobiste studia i autorefleksję. Celem duchowości jest uświadomienie sobie nieodłącznej mocy walki z wyzwaniami życia i połączenie się z czymś większym niż siebie. (Aby dowiedzieć się więcej, oto 10 sposobów, w jakie możesz być duchowy.)

Duchowość jest uniwersalnym, spersonalizowanym doświadczeniem, a doświadczenie wszystkich jest wyjątkowe. Można opisać duchowe doświadczenie jako święte lub transcendentne, lub wyraźnie prawdziwe poczucie żywotności i uczucia połączonej lub czystej wdzięczności. Możesz należeć do grupy religijnej i nadal być duchowym i odwrotnie.

W rzeczywistości niektórzy mogą stwierdzić, że ich duchowość jest ściśle powiązana z religią, podczas gdy inni mogą mieć swój osobisty związek z mocą wyższą. Inni szukają sensu życia poprzez swoje powiązania z naturą lub sztuką.

Jeśli chodzi o religię vs. Debata duchowości, ani z natury dobre ani złe. Duchowość jest szersza i bardziej abstrakcyjna niż religia. Religia utrzymuje określony, namacalny kodeks etyczny, podczas gdy duchowość jest w dużej mierze nieokreślona. Jednak obie te metody wierzenia w coś pomagają ludziom żyć szczęśliwym, sensownym życiem.

4 różnice między duchowością a religią

Następujące cechy różnicują osobę duchową od osoby religijnej.

1. Indywidualne vs. Przekonania grupowe

Duchowość jest samotnym doświadczeniem boskiej, podczas gdy religia obejmuje grupę ludzi zgromadzonych przez ich wspólną wiarę lub przekonania o boskiej. Religia ma na celu zbudowanie własnej postaci. Kształtuje własne przekonania, postawy i działania, przyznając znaczenie przestrzeganiu zasad. To jednoczy ludzi, którzy dzielą religię, ponieważ dzielą cechy charakteru i perspektywy życia. Z drugiej strony duchowość bardziej koncentruje się na indywidualnej duszy każdej osoby.

W naszym świecie jest wiele religii, a jedną z nich ma wspólną cechę, jest to, że głoszą ideę, że ich historia jest Prawidłowy fabuła. Jednak gdy ktoś jest duchowy, jest w stanie wybrać rzeczy, które wierzą z jakiejkolwiek religii i łączyć te prawdy, aby sformułować własny zestaw przekonań. Tak więc zadając pytanie: „Czy możesz być duchowy i religijny?„Odpowiedź brzmi:„ Tak-jeśli twoje prawdziwe przekonania są zgodne z pewną religią.”Jednak wielu, którzy są duchowi, wierzy, że ostateczna prawda wszystkich jest taka sama, pomimo wszelkich różnic między nimi.

Duchowość koncentruje się bardziej na jakości oferowanej przesłania niż na różnicach w szczegółach oryginalnej historii. Na przykład, podczas gdy chrześcijanie mogą szczegółowo skupić się na historii Mojżesza i 10 przykazań, ktoś, kto jest duchowy, może odebrać szersze przesłania z historii, takie jak bycie wdzięcznym za rzeczy w życiu lub zawsze uczciwość.

Jednak chociaż przekonania duchowe są zazwyczaj wyjątkowe, duchowość często wymusza ideę, że wszyscy ludzie są tacy sami. Świat nie ma obwodów, ras ani partycji kulturalnych. Ludzkość jest jedna, a miłość jest podstawą istoty wszystkich. Pomimo wszelkich możliwych różnic ideologicznych, wszyscy ludzie są tym samym świadomością-są po prostu wyrażani na różne sposoby. Ponieważ esencja każdego człowieka jest taka sama, oznacza to, że wszelkie różnice są powierzchowne. To zrozumienie zachęca ludzi do inspiracji do wzajemnego objęcia się nawzajem na drodze do wspólnie oświecenia.

2. Postęp przekonań

Zestaw przekonań osoby duchowej ewoluuje, gdy uczą się więcej poprzez osobiste studium własnej duchowości. Alternatywnie, w religii system przekonań jest zwykle predefiniowany. Uznane władze grupy religijnej wzmacniają lub komunikują zmiany dotyczące ideologii dla członków grupy religijnej, aby śledzić.

W ten sposób religia wymaga, aby ludzie byli posłuszni swoimi przekonaniami, utrzymując ich w Pisma Świętego lub tego, czego nauczają ich przywódcy religijni. Religia często zniechęca ludzi do słuchania własnych instynktów, a zamiast tego uczy ludzi akceptowania i robienia tego, co ich powiedziano, bez przesłuchania.

Z drugiej strony duchowość uczy ludzi ciągłego słuchania ich wewnętrznego głosu i używania go jako przewodnika, aby żyć dobrym życiem. Duchowość wzywa ludzi do uwolnienia się od posłuszeństwa lub zgodności, aby stworzyć własną ścieżkę i podróż w życiu. Z tego powodu ktoś, kto praktykuje duchowość, może nieustannie zmieniać swoje przekonania przez całe życie. Nic nie jest ustawione w kamieniu, więc to, co można okazać, że jest „właściwe” lub „złe”, może zmienić linię z nowymi doświadczeniami życiowymi.

3. Duchowość nie ma żadnych zasad.

Osoba duchowa często przybywa do własnych prawd, gdy rozwija swoją duchowość, a nie podąża za ideologią lub zestawem zasad. Doświadczenie jest często osobiste i występuje na osobności, pozwalając ludziom podążać za własną intuicją i robić rzeczy, które są w ich najlepszym interesie.

Chociaż niektóre tradycje duchowe oferują teorie i praktyki, które pomagają ludziom w ich podróżach, nie mają być przyjęte jako zestaw przekonań. Raczej są oferowane jako narzędzia dla osób poszukujących duchowych, aby pomóc ich duchowi.

Z drugiej strony osoba religijna przyjmuje prawdę określoną przez swoją religię, a te prawdy są często dokumentowane i dzielone z innymi. W religii często istnieje obietnica karania lub nagrody za utrzymanie przekonań lub po rytuałach. Ale dla duchowości nagroda jest tylko własny wewnętrzny pokój.

Strach przed karą za swoje działania jest często głównym czynnikiem w religii. Osoby praktykujące religię obawiają się konsekwencji sposobu, w jaki żyją po śmierci. Często ludzie wierzą, że jeśli nie żyją według swoich religii, pójdą do piekła.

Jednak duchowość zachęca ludzi do skupienia energii na pozytywnych rzeczach i do działania w oparciu o miłość. Kiedy ktoś jest duchowy, robią to, co według niego jest słuszne, pomimo wszelkich potencjalnych konsekwencji.

Chociaż duchowość nie zagraża karom za życie, w przeciwieństwie do zestawu zasad, często zwraca się do karmy. Jest to zasada przyczyny i skutku, w której czyny lub intencje mają bezpośredni wpływ na ich przyszłość. Oznacza to, że ten, kto żyje z dobrymi intencjami i praktykami, dobre uczynki, doświadczy szczęścia w przyszłości, podczas gdy życie z złymi intencjami może prowadzić do przyszłego cierpienia.

Zastanawiając się: „Czy jestem religijny lub duchowy?„Pomyśl o tym, których zasadach przestrzegasz. Czy polegasz na rytuałach pewnego kościoła, aby przenieść cię przez czasy, w których twoja wiara zaczyna słabnąć? Czy liczysz na instytucję, która zorganizuje swoje przekonania, czy wybierasz i wybierasz w to, w co chcesz wierzyć? Są to ważne pytania, które należy wziąć pod uwagę, gdy próbujesz ustalić, czy jesteś religijny czy duchowy.

4. Powstanie przekonań

Ludzie duchowi często uczą się i rozwijają swoje przekonania poprzez własne doświadczenia (często poprzez próbę i błędy). To upoważnia ludzi do odkrywania własnych prawd bez ustalania żadnych ograniczeń co do głębokości zrozumienia. Alternatywnie, jednostka religijna uczy się lub rozwija swoje przekonania w oparciu o doświadczenia, które są opowiadane o swoich założycielach religijnych lub przez przypowieści.

Duchowość zachęca ludzi do stworzenia własnej ścieżki, co pozwala ludziom odbyć własną podróż oświecenia. Z duchowością odkrycie samozadowolenia nie ma granic. Inspiruje ludzi do zaufania do swoich serc i podążania za własnym instynktem. Duchowość to po prostu zdolność do rozpoznania, że ​​każda osoba jest czymś więcej niż tylko ludzkim ciałem-to dusza, która ma nieograniczony potencjał. Każda osoba jest zasadniczo małym Bogiem-wyjątkowym i potężnym manifestacją egzystencji, która służy celowi na tym świecie.

Ludzie duchowi uczą się i rozwijają swoje przekonania na podstawie własnego doświadczenia, podczas gdy ludzie religijni uczą się tego w oparciu o doświadczenia, których mówi się o swoich założycielach religijnych.

Jaka jest więc różnica między osobą duchową a osobą religijną? Osoba duchowa patrzy w siebie, aby zrobić właściwą rzecz, a osoba religijna patrzy na zewnątrz, aby uzyskać wskazówki.

Ludzie duchowi są w stanie dostosować się do nowych warunków i ich odkryć przez całe życie. Są elastyczni w swoich przekonaniach. Główną różnicą między religią a duchowością jest wierzący przeciw istnienie. Religia podkreśla treść przekonań obserwujących i sposób, w jaki te przekonania rozgrywają się w ich codziennym życiu. Z drugiej strony, duchowość koncentruje się na procesie dostrojenia się do siebie.

Ostateczne przemyślenia na temat różnic między religią a duchowością.

Poszukując boskiej-czy z ław kościelnych w niedzielę, czy na szczycie grzbietu, patrząc na chwalebny wschód słońca-zwiększamy nasze uczucia szczęścia, pokoju i uznania dla życia, które mamy.

Religia i duchowość nie są ani to samo, ani całkowicie oddzielone od siebie. W duchowości można zastanowić się: „Gdzie znajduję sens w życiu i jakie są moje prawdziwe wartości?„Tymczasem w religii powszechne pytania mogą być„ czym jest prawda?”I„ co jest dobre i złe?"

Tam, gdzie oba nakładają się na indywidualne doświadczenia każdej osoby, które wpływają na to, jak myślą, czują i działają.

I dowiedzieć się więcej na ten temat, Sprawdź ten artykuł, aby dowiedzieć się o 10 rodzajach praktyk duchowości, aby spróbować w swoim życiu.

Tymczasem, jeśli szukasz sposobów dodania znaczenia do swojego życia, nawyk wdzięczności jest jednym ze sposobów na rozpoczęcie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, Polecam sprawdzić 90-dniowy dziennik wdzięczności To zapewnia podpowiedzi pisania zaprojektowane w celu uznania tego, co dano ci życie.